Τα νιάτα του Ερνεστ Χέμινγουεϊ, οι σκέψεις, οι φωτογραφίες και οι ταξιδιωτικές του σημειώσεις είναι πλέον απτά, μέσα από πέντε φωτογραφικά άλμπουμ, ένα θησαυρό που δημοσίευσε online η Προεδρική Βιβλιοθήκη Τζον Φ.Κένεντι και το Μουσείο της Βοστόνης.
Το περιεχόμενό τους δίνει τη δυνατότητα στους παθιασμένους θαυμαστές του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, αλλά και στους μελετητές του έργου του, να παρακολουθήσουν τη ζωή του από τα πρώτα του παιδικά χρόνια, ώς την αποφοίτησή του από το Λύκειο.
Κλεισμένα 40 χρόνια
Η μητέρα του συγγραφέα, Γκρέις Χολ Χέμινγουεϊ, ήταν εκείνη που συγκέντρωνε μεθοδικά το υλικό, τεκμηριώνοντας την ανάπτυξη και τη διάπλαση του μελλοντικού Πούλιτζερ αλλά και του Νόμπελ ώς την ηλικία των 18 χρόνων. Η επιμελήτρια της Συλλογής Χέμινγουεϊ, Σούζαν Ράιν, εξηγεί πως το κοινό ώς σήμερα δεν είχε πρόσβαση στο υλικό. Οι ευπαθείς τόμοι, οι δεμένοι με δέρμα, ήταν κλεισμένοι σε σκοτεινό χώρο για πάνω από 40 χρόνια, προκειμένου να μη φθαρούν περαιτέρω. Το αρχείο της Βιβλιοθήκης Κένεντι φιλοξενεί το 90% των υπαρχόντων χειρογράφων του Χέμινγουεϊ, που σαν χθες έκλεισαν 114 χρόνια από τη γέννησή του.
Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1899 στο Οουκ Παρκ του Ιλινόις, κοντά στο Σικάγο, όντας ο πρώτος γιος -και το δεύτερο από τα συνολικά έξι παιδιά- του Κλάρενς Εντμοντς Χέμινγουεϊ και της Γκρέις Χολ. Είχε συνολικά τέσσερις αδελφές και έναν αδελφό, ενώ έλαβε τα ονόματά του από τον παππού του Ερνεστ Χολ και το θείο του Μίλερ Χολ. Η μητέρα του διέθετε ιδιαίτερη κλίση στο τραγούδι και στο παρελθόν είχε πραγματοποιήσει καριέρα στην όπερα, διδάσκοντας παράλληλα μουσική. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αλλά και ερασιτέχνης ψαράς και κυνηγός, μεταδίδοντας στον Χέμινγουεϊ τη φυσιολατρεία και το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Το πάθος για το κυνήγι και για το ψάρεμα, που μεταλαμπαδεύτηκε στην πιο τρυφερή ηλικία και γέννησε στη συνέχεια βιβλία όπως «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρου» αλλά και το «Ο γέρος και η θάλασσα».
ο Οουκ Παρκ, στο οποίο μεγάλωσε, ήταν μια συντηρητική πόλη την οποία ο Χέμινγουεϊ αποκάλεσε αργότερα πόλη με «ανοιχτές αυλές και στενά μυαλά», ενώ ανατράφηκε σύμφωνα με την παράδοση, σε ένα έντονα θρησκευτικό περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών διακρίθηκε για τις επιδόσεις του όχι μόνο στα γράμματα (ειδικότερα στη φιλολογία), αλλά και στα αθλήματα, το μποξ και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Παράλληλα, έγραψε τα πρώτα του άρθρα στην εφημερίδα «Τραπέζ», καθώς και στο λογοτεχνικό περιοδικό «Τάμπουλα» του Γυμνασίου του. Αποφοιτώντας, δεν συνέχισε τις σπουδές του σε κάποιο κολέγιο, αλλά άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, το 1917, στην εφημερίδα «Κάνσας Σίτι Σταρ», θέση στην οποία τελικά παρέμεινε για μόλις έξι μήνες. Στη σύντομη αυτή παραμονή του, έγραψε αργότερα πως έμαθε τους καλύτερους κανόνες συγγραφής, αναφερόμενος προφανώς στις οδηγίες προς τους δημοσιογράφους, για σύντομες προτάσεις και παραγράφους, ενεργητικά ρήματα και αυθεντικότητα στη γραφή.
Στις φωτογραφίες από τα άλμπουμ ο Χέμινγουεϊ ζωγραφίζει με παιδικό χέρι γλάρους και ανθρωπάκια, τον βλέπουμε μωρό με μια άσπρη φουστάνα, βλέπουμε ακόμα όλη την οικογένεια στις περίφημες εκδρομές της στη λίμνη και, τέλος, βλέπουμε αυτόν τον έφηβο με το αγέρωχο και αποφασιστικό βλέμμα που είχε αποφασίσει από πολύ νωρίς να κάνει τον κόσμο δικό του. Κάτι που το πραγματοποίησε, για να τον καταστρέψει στο τέλος.
Το περιεχόμενό τους δίνει τη δυνατότητα στους παθιασμένους θαυμαστές του μεγάλου Αμερικανού συγγραφέα, αλλά και στους μελετητές του έργου του, να παρακολουθήσουν τη ζωή του από τα πρώτα του παιδικά χρόνια, ώς την αποφοίτησή του από το Λύκειο.
Η μητέρα του συγγραφέα, Γκρέις Χολ Χέμινγουεϊ, ήταν εκείνη που συγκέντρωνε μεθοδικά το υλικό, τεκμηριώνοντας την ανάπτυξη και τη διάπλαση του μελλοντικού Πούλιτζερ αλλά και του Νόμπελ ώς την ηλικία των 18 χρόνων. Η επιμελήτρια της Συλλογής Χέμινγουεϊ, Σούζαν Ράιν, εξηγεί πως το κοινό ώς σήμερα δεν είχε πρόσβαση στο υλικό. Οι ευπαθείς τόμοι, οι δεμένοι με δέρμα, ήταν κλεισμένοι σε σκοτεινό χώρο για πάνω από 40 χρόνια, προκειμένου να μη φθαρούν περαιτέρω. Το αρχείο της Βιβλιοθήκης Κένεντι φιλοξενεί το 90% των υπαρχόντων χειρογράφων του Χέμινγουεϊ, που σαν χθες έκλεισαν 114 χρόνια από τη γέννησή του.
Ο συγγραφέας γεννήθηκε το 1899 στο Οουκ Παρκ του Ιλινόις, κοντά στο Σικάγο, όντας ο πρώτος γιος -και το δεύτερο από τα συνολικά έξι παιδιά- του Κλάρενς Εντμοντς Χέμινγουεϊ και της Γκρέις Χολ. Είχε συνολικά τέσσερις αδελφές και έναν αδελφό, ενώ έλαβε τα ονόματά του από τον παππού του Ερνεστ Χολ και το θείο του Μίλερ Χολ. Η μητέρα του διέθετε ιδιαίτερη κλίση στο τραγούδι και στο παρελθόν είχε πραγματοποιήσει καριέρα στην όπερα, διδάσκοντας παράλληλα μουσική. Ο πατέρας του ήταν γιατρός, αλλά και ερασιτέχνης ψαράς και κυνηγός, μεταδίδοντας στον Χέμινγουεϊ τη φυσιολατρεία και το ενδιαφέρον για τον αθλητισμό. Το πάθος για το κυνήγι και για το ψάρεμα, που μεταλαμπαδεύτηκε στην πιο τρυφερή ηλικία και γέννησε στη συνέχεια βιβλία όπως «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρου» αλλά και το «Ο γέρος και η θάλασσα».
ο Οουκ Παρκ, στο οποίο μεγάλωσε, ήταν μια συντηρητική πόλη την οποία ο Χέμινγουεϊ αποκάλεσε αργότερα πόλη με «ανοιχτές αυλές και στενά μυαλά», ενώ ανατράφηκε σύμφωνα με την παράδοση, σε ένα έντονα θρησκευτικό περιβάλλον. Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του σπουδών διακρίθηκε για τις επιδόσεις του όχι μόνο στα γράμματα (ειδικότερα στη φιλολογία), αλλά και στα αθλήματα, το μποξ και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Παράλληλα, έγραψε τα πρώτα του άρθρα στην εφημερίδα «Τραπέζ», καθώς και στο λογοτεχνικό περιοδικό «Τάμπουλα» του Γυμνασίου του. Αποφοιτώντας, δεν συνέχισε τις σπουδές του σε κάποιο κολέγιο, αλλά άρχισε να εργάζεται ως δημοσιογράφος, το 1917, στην εφημερίδα «Κάνσας Σίτι Σταρ», θέση στην οποία τελικά παρέμεινε για μόλις έξι μήνες. Στη σύντομη αυτή παραμονή του, έγραψε αργότερα πως έμαθε τους καλύτερους κανόνες συγγραφής, αναφερόμενος προφανώς στις οδηγίες προς τους δημοσιογράφους, για σύντομες προτάσεις και παραγράφους, ενεργητικά ρήματα και αυθεντικότητα στη γραφή.
Στις φωτογραφίες από τα άλμπουμ ο Χέμινγουεϊ ζωγραφίζει με παιδικό χέρι γλάρους και ανθρωπάκια, τον βλέπουμε μωρό με μια άσπρη φουστάνα, βλέπουμε ακόμα όλη την οικογένεια στις περίφημες εκδρομές της στη λίμνη και, τέλος, βλέπουμε αυτόν τον έφηβο με το αγέρωχο και αποφασιστικό βλέμμα που είχε αποφασίσει από πολύ νωρίς να κάνει τον κόσμο δικό του. Κάτι που το πραγματοποίησε, για να τον καταστρέψει στο τέλος.
Πηγή: www.enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου